دست از پیشانی ام بردار !

ساعت ؛ 

که حول محور بی مرز  ِ عصب هایم 

تیک می زنی .

شقیقه های من تاب ِ اینهمه سرگیجه را ندارند 

تمام کن لذت خیالی دقایق را . 

    -          -         -        -       -      -

 همچنان ،

 دوست داشتم همه ی لحن های روان دنیا را

 صیقلی ببینم . اما ... گــَرد می پاشند و ناچارم

 گِلی ببینم .

     -          -         -        -       -      - 

مهربان تمام سال ها ؛ یلدای خوب ؛

صد دانه یاقوت ! نذر  ِ بودنت .. 

نذر  ِ همیشه ماندنت ../ مبارک

برخی اوقات بی راه می مانم و شیطان زیر پوستم می خزد 

 که دست زیر گوش بزنم و بانگ بردارم به اذان گویی بیگاه ، 

 به نشان ِمنطق های بی رنگ و بدرنگ و دردهای ادامه دارِ 

 زمان . و با سرفه هایی مزمن تمام کج اندیشی های زمینی را 

 بالا بیاورم روی هزار چهره گی انسان ! 

 اما ... بازتاباندن بعضی نورها ! ، انتشار تاریکی ست .. 

 و باید سکوت کرد تا با همدستی زمان ، ولوله ی فریبکاری ها  

 را پاسخ یافت .. فریبکاری هایی که خروار خروار لودگی و 

 سادگی بر پشت دارند !

 پس... 

 دست های پرتوان ثانیه ها را گم می فشارم ، و رخصت 

 می دهم  به فکرهای جاری و ایمان دارم ...   

 ایمان دارم ؛  

 سنگی که "باید" سبز شود ... می شود .

عصر سوم

  از داشتن ها اگر بگویم ؛ 

 درخت های عالم ، همه به اسپندسوزی خیز برمیدارند  

 که مبادا چشم شوری حوالی قند لحظه هایم پرسه بزند !

 از نداشتن ها اگر ...

 هیــــــــــچ شکافی بر سقف لحظه هایم جا ندارد که  

 دست های دلم پُر از آسمان است .. 

احتیاجی به در و دشت نداریم اگر 

رو به هم باز شود پنجره های خودمان !