:)

قد کشیدم ! که به بزرگترها برسم .. 

حالا آنقدر نزدیک شده ام که آن ها دارند آب می روند !  

.. : .. : .. : .. : .. : ..

"

در دل من چیزی ست ،

مثل یک بیشه ی نور

مثل خواب دم صبح

و چنان بی تابم که دلم می خواهد

بدوم تا ته دشت ، بروم تا سر کوه

 ،

دورها آوایی ست که مرا می خواند

" 

سر از پا نمی شناسم که من ، "من" نماند.. 

که "ما" بر پیشانیش نشست .. که "ما" خواهد ماند .

بیست و سوم بهمن ؛

آغاز بهارانه گی هایم مبارک .. 

خسته نشدی بس آواز باران سر دادی ؟!

بس روزهای ابری را پیام آوردی؟!

بس برای "کی می رسد باران" چشم و گوش به نشانه های آسمان سپردی؟!

داروگ ؟؟؟

بغض دیگری دارم ! حرف دیگری ، آه  ِ دیگری ...

"جدار دنده‌های نی به دیوار اطاقم دارد از خشکیش می‌ترکد"

 . 

 .

 ....  کی می رسد .... ؟ 

لج و لجبازی های گاه گاه مان را نبین ! 

دوستی من و دنیا ریشه در بیست و چند سالگی دارد .. 

همان وقتی که نفس برای آمدن نداشتم و .. هوایم داد 

همان نقطه ی دوری که هم پیمان شدیم برای به پای هم ماندن.. 

و به پای هم ساختن .. وعده ی خورشیدم داد .. دستم گرفت و با 

قول ِ خوش اقبالی انگیزه ی قدم برداشتنم شد .. 

 ..

سلام بیست و چندسالگی .. 

خوش آمدی به پنجره ی لحظه هام .. دست به دستم بده ... 

شانه هایم کوتاه تر از دیدن قصه هایت است ! چشمانت را برای شنیدن 

نامه های نانوشته و حرف های ناخوانده ، وام میخواهم .. 

آمده ای برای فرداهایم در نی بدمی ؟؟ .. بــِدَم

حکایت های فصل جدید باید شنیده شود ..  

- - - - - 

تا بوده ،

آدم ها همیشه از همه چیز گذشته اند!

اصلا آدم ها می آیند که بگذرند .. که ندید بگیرند ..

و وجه اشتراک غلیظ آدم ها ، همین است ..

تنها تفاوت در سرعت! است .. که کدام سریع تر میگذرد !

که کدام پیشقدم می شود ! که کدام "بی خیال" میشود .

و همین است که صفت می نامندش .. صفت ِ آدم !

وقتی گزنده ها ایـــــــــــــنهمه تنوع دارند ، لازم نیست آدم 

خیلی عاقل باشد تا از یک سوراخ دوبار گزیده نشود .. 

غافل هم که باشد همین است !

"هرچه از دوست رسد نکوست"

چون مهربانی هایش همه ی دنیایت می شود

و نامهربانی هایش درس زندگی .. یا فراتر .. راه زندگی!