...

ن.ک سه‌شنبه 12 مهر‌ماه سال 1390 ساعت 08:47

ای یار
بر کجای تاریک زمین خانه کرده ای
من خسته از مرمت کفش های کهنه ام
به نقطه ای دور
در افق
خیره می شوم
خوابم خواهد برد
می دانم
و همه ی آن نشانه ها را
بار دیگر
در بیداری
گم خواهم کرد ..

" کفشهایم میروند
بی آنکه بدانند
من از پاهایم چقــــدر جامانده ام ! "

tanha41 سه‌شنبه 12 مهر‌ماه سال 1390 ساعت 18:13

قاب قشنگیه
راستی یه تو ضیحی در مورد این تصویر می نوشتید ما که بی سوادیم حالیمان می شود

بی سواد؟؟؟ اختیار دارین .. این چه حرفیه!

" بچه که باشی از "نقاشی"هایت هم می‌توانند به روحیات و مشکلات و
درونیاتت پی ببرند. بزرگ که می‌شوی از حرفهایت هم نمی‌فهمند توی
دلت چه خبر است ... "

گاهی وقتا علی رغم کلمه های زیادی که بین ذهن و زبونت ، از سر و
کول هم بالا میرن ، حس میکنی هیچ رمقی واسه گفتن نداری!
انگار حرفات انقد سنگینن که زورت بهشون نمیرسه ! اون وقتاس که یه
تصویر .. یه عکس میتونه بهتر از هزار تا صدا نشونت بده !
...
تفسیر شخصی این عکس آزاده البته.

۰۰:۰۰ چهارشنبه 20 مهر‌ماه سال 1390 ساعت 11:34

پری!تو را چه به نامم همین پری خوب است؟
و یا برای تو تشبیه دیگری خوب است؟

ندیده ای که بفهمی چقدر روی سرت
شروع شیطنت باد و روسری خوب است

تو در مقایسه بامن قشنگ تر هستی
هزار مرتبه این نابرابری خوب است

به ناز کردن و لج بازی و زبان ریزی
به هر طریق که شد رسم دلبری خوب است